Belki de sen hiç farketmedin;
Katrana kesmiş gecelerin kayıp zamanlarında, yolunu şaşırmış bir minik yıldızı arar gibi gözlerinde ışık aradığımı...
.....
Ve hiç farketmedin belki;
Umuda koktuğunu!..
Yoo, bilmen gerekmiyordu aslında...
Belki güzelliği de işte buydu geçen zamanın!..
.....
Belki bilseydin veya ben söyleseydim; bozulacaktı bişeyler...
Eğer bilinseydi; bu ufka batmış en sivri tepenin karşı ufuktaki tepelere doğru "niye sızlandığı" anlaşılacaktı!..
"Yeni doğduğu zannedilen" bebeklere isimler konulacaktı!..
.....
Umut yeni doğmadı ki aslında;
Ümitlerim hep vardı...
Sen, bana; okunmamış bütün şarkıların bir gün okunacağını hissettirdin...
Sen bana anlatılmamış bütün masalların anlatılacağını...
Yazılmamış bütün şiirlerin yazılacağını...
Söylenmemiş bütüüün ninnilerin bir gün söyleneceğini hissettirdin...
.....
Sen, benim için hiçbir şey yapmadığını mı zannediyorsun?..
.....
Veya şöyle de söyleyebilirim;
Senin bu "yapmayışların" yani hissettirişlerin olmasaydı, benim ne halde olacağımı bilmiyorsun!..
Belkisi yok, hiç farketmedin...
Üstelik, katrana kesmiş gecelerimde, "senin de bazı gecelerinin zifte boyanmış olduğunu" görebiliyordum...
Ama sen varken de, görünürken de, karanlığa düştüğünde de zihnimdeydi ışığın, ve ben hep gidiyordum ardından!..
.....
Çünkü sen umuda kokuyordun...
Bütün ümitleri "hayalin" fısıldıyordu kulağıma.
Ve şimdi;
Teşekkürlerimin ifadesi olarak sevgini ekiyorum bütün saksılara...
Bahçelerim sen kokuyor!.
Konu: Umut Yeni Doğmadı ki Umutlarım Hep Vardı 
Çarş. Haz. 10, 2009 12:49 pm
