Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde
olamazdın zaten. Sen benim en değerli yerimde yüreğimde olmalıydın
orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek ilk kez bu kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne
ağırlama faslı vardı ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum denizi sensiz seni de denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben insanları da... Kendime bile dar
gelirken içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın
en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana. İçimdeki
sevinç yüzüme yansıdı güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve
ben kaygısız içten gülüşün ne demek olduğunu nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...
Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu uyumanı
gülmeni kızmanı şaşkınlığını saflığını kurnazlığını çocukluğunu
olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını kaprislerini sitemlerini korkularını sevdim. Seni ve o
doyumsuz sevdanı uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi yok...
Konu: Böyle Sevdim İşte 
Ptsi Haz. 08, 2009 8:41 pm
